dindarlık: insanın kıştan bahara yürüyüşüdür.

ey dost,
dindarlık sanıldığı gibi sadece şekil, ritüel yahut kimlik değildir.
dindarlık, bir ıslah yürüyüşüdür. 
orada mısın dost?
diyorum ki,
“zor, engebeli, sarp bir yokuşa tırmanmaktır.”

insan, varoluşundan beri bir yolcudur.
bu yolculuğun öznesi kişinin kendisidir 
ve dışarıya değil, içeriye doğrudur.
insanın kendi içine...
ıslah edilmesi gereken,
kalbinin kendine bile açmadığı karanlıkta kalmış köşelerine,
nefsinin dar çıkmaz sokaklarına,
benliğinin puslu görünmez vadilerine doğru...

bilirsiniz işte,
kimi kaba doğar insan, kimi hırsla yoğrulur, kimi zalimleşir eline güç geçince.
sonra kimileri kıskanç, çekemez bir hal taşır; üzerine yapışmış kalmış sanki.
fakat dindarlık,
işte o ham halimizi yoğuran, 
bizi insan eyleyen bir fark ediştir.
ali şeriati’nin ifadesiyle, beşer olmaktan insan olmaya doğru bir yürüyüştür.

ıslah, rabbimizin bize sunduğu bir yeniden diriliş imkânıdır.
“ben böyleyim” diyen yanımızla,
“ben değişebilirim” diyen yanımızın mücadelesidir dindarlık.

ey müslüman,
bir yanımız kıştır bizim,
bilirsiniz değil mi:
buz kesmiş duygular, kinle donmuş bakışlar, kurnazca hesaplar, şükürsüz bir dil, kıskançlık, haset, acelecilik...
ama bir yanımız da bahar olmaya meyyaldir:

işte dindarlık, o bahara ulaşmanın daveti ve mücadele yürüyüşüdür.
hakikat şu ki: din, sadece inanmakla kalmaz; insanı terbiye eder, insanı ıslah eder.
çünkü iman, sadece bir iddaa ve cümle değil;
bir yöneliştir.
secde, sadece bir eğilme değil; 
bir teslimiyettir.
oruç, sadece aç kalmak değil; hırsın dizginlenmesidir.
zekât, sadece vermek değil; benliğin “benim” dediği şeylerden arınmasıdır.
kurban, hayvan boğazlamak değil;
ıslah yürüyüşünün ritmini bozan, oyalayan ne varsa onu yoluna kurban etmektir.

o halde dindarlık, kendi nefsini terbiye edenlerin yolculuğudur.
aziz peygamberin 23 yıllık hayatı 
“bir yol hikâyesidir” ve
insanın ıslah mücadelesinin eşsiz bir yürüyüşüdür.

meleklerin “kan dökücü birini mi halife yapacaksın?” hayretine karşılık,
içindeki onların bilmediği, görmediği güzelliği ortaya çıkaracak yolculuğun adıdır ıslah.
çölün bedevî insanından en hayırlı topluluğu meydana getiren yürüyüştür bu.

bu yürüyüşe katılan kim varsa,
kıştan bahara geçmek için toprağın çatlaması neyse,
işte kalp de öyle çatlar; tövbe ile, gözyaşı ile, mahcubiyetle...
ve oradan rahmet filizlenir.

dindar olmak, dış dünyanın kusurlarını değil, kendi içindeki kırıkları onarmaktır.
ıslah, başkasını düzeltmekten önce kendi nefsini düzeltmektir.
ve bu yürüyüş bitmeyen bir yürüyüştür.
her gün yeniden başlanır ve ölünceye kadar devam eder.

ey dost,
dindarlık o dirilişin adıdır.
bir insanın kıştan bahara yürüyüşüdür.
bir gönlün rabbine ıslah edilme duasıdır:

ökkeş dua ile söze girdi. 
“rabbimiz! bizi hidayete erdirdikten sonra kalplerimizi eğriltme.”