SELAM olsun bizim adımıza Şehid olan, Gazi olan güzel insanlara…

Sacit Onan'ın sesinden, Ferman Karaçam'ın kaleminden ACI şiiri

 

Seni de vururlar bir gün ey Acı

Uçuşup durduğun kanatlarından

Sazın, sözün, türkülerin tükenir

Ellerin koynunda kalakalırsın

 

Şakaklarına kar yağıyor bilesin ey Acı

Gül açan yüzlerimizde

Göğeriyor rengin senin de

 

Biz seni

Tâ eskilerden tanırız

Hani göğüslerimize taş olur inerdin

Avuçlarımızda Hira Dağı'ydın

Al atların tan yerine ayarlanmış yelelerinde

Akdeniz rüzgarlarına karışan sendin

 

Biliyorum

Hiçbir tarih yazmayacak

Ve bir sır gibi kalacak yakılan kitaplarda

Göbek bağı anasından henüz çözülmemiş bebelerimize

Mitralyözlerin Washington'dan ayarlandığını

 

Seni de yakarlar bir gün ey Acı

Bir taptuk kul gözlerinden vurursa

Parmakların eğri ağaç tutamaz

Çığlıkların çağlar aşar, duymazsın

 

Ve ben biliyorum

Örümceği, mağarayı, güvercini, asâyı

Ve İbrahim'in baltasını

Ben biliyorum

 

Nereden başladı bu kesik dans

Ve bu dansa karşı afyonlanmış hecin yüzlü insanlar kim?

Kim kimin yanında

Kim kimin karşısında

Meclis kürsüsünden konuşan bu adam kim

 

Üsküdar kız lisesinde okuyan genç kız

Çantasında kimin fotoğrafını taşıyor

Kadıköy vapurunda sigara tüttüren delikanlılar

Neden gülüyorlar ki

 

Seni de vururlar bir gün ey Acı

Filistin'de sapan taşlı çocuklar

Dalın, kolun, fidelerin budanır

Kuru bir kütükle kalakalırsın

 

Öyle bakmayın balkonlarınızdan

Fırat nehri ayrılık çıbanına tutuldu,

Damarlarımızı yırtıyor

Tuna nehri, onulmaz boşnak sızıları

Pompalıyor yüreğime

 

Plevne türküleri ağıtlara dönüşürken,

Çeçenya'da yiğitler

İnancın emeğin / ve Aşk'ın

Kılcal damarlarına ulanıp sustular...

 

Ve ne Bağdat'tan

Ne Şam'dan

Ne Mekke'den

Ne Diyarbekir'den

Ne İstanbul'dan

Ne Buhara'dan

Bunca telefon direğine rağmen kimse kimseyi

Duymuyor

 

Seni de vururlar bir gün ey Acı

Halepçe'de soldurulmuş gül gibi

Bu sevdaya düşsen, sen de yanarsın

Suskun, sıcak, uzun yaz geceleri

 

Ve siz

Ey analar,

Hani siz, gecelerinizi böler, çocuklarınıza ninniler söylerdiniz

Hani siz, fatihler doğururdunuz...

 

Gelin kızların giysileri kirletildi

Çocuklar hep yetim kalıyor

 

'Elem yecidke yetimen feava'

 

Ve ben biliyorum

Ben biliyorum

İstanbul'un

Bağdat'ın

Diyarbekir'in

Mekke'nin

Buhara'nın

Birbirine nasıl bağlandığını, nasıl çözüldüğünü sonra

 

Ey insan

Ey insanlık

Ayağa kalk

 

Kolları ve bacakları budanmış delikanlıları

Boyunları gövdesinden ayrılmış insanları

Gözleri uyur gibi kapanmış, kan pıhtıları içindeki bu çocukları

Gelişmiş laboratuarlarınızda dikkatle inceleyin

 

Ve bir gün

Bu dünya

Gül bahçesine dönecek

Bunu böyle bilin; ve

Unutmayın...

Şiir için bağlantı adresi ektedir:

http://www.fermankaracam.com/detay/18/aci.html