Zamların Anatomisi - V. Bölüm

2c-Nitelikli İnsan Gücü Üretemeyen Eğitim Sistemi:

Artan üniversite sayısına paralel olarak öğrenci ve mezun sayısı da her yıl artış göstermektedir.  Bu itibarla emek piyasasında neredeyse bütün mühendislik, hukuk, iktisat, fen edebiyat dalları gibi 4 yıllık eğitim veren lisans alanlarından mezun olmuş gençlerin emeğinde büyük bir değersizleşme yaşanmaktadır. Mezun olan gençlerin sayısında olağanüstü artış, niteliğinde ise zayıflık bulunmaktadır. Buna mukabil sanayinin hemen her dalı, inşaat, tarım gibi temel üretim alanlarında ise teknik ara eleman ihtiyacı had safhaya gelmiş durumdadır.

Değersizleşme öyle bir safhaya ulaşmıştır ki; bundan 15-20 yıl öncesinde asgari ücretin 4-5  katı maaş veya ücret alabilen yeni işe başlamış bir mühendis, eğer alanında iş bulabilirse asgari ücretin en fazla %50 oranında fazla bir ücretle işe başlayabilmekte, bir kısmı da asgari ücretle çalışmak durumunda kalmaktadır.  İyi bir üniversitede iyi bir bölüm bitirmiş bir gencin babası olarak bunun şahidiyim.

Herkes 4 yıllık üniversite okumak zorunda değildir. Ancak herkes iyi bir meslek eğitimi almak ve iş bulup çalışmak, üretmek zorundadır. Eğitim öğretim politikalarının esası bu olmalıdır. Haddinden fazla açılmış düz lise, imam-hatip lisesi, üniversiteler; maalesef emeğin değersizleşmesinden başka sonuçlar üretmemektedir.

Hemen herkesin evinde 1 veya 2 tane lise veya üniversite bitirmiş mesleksiz genç bulunmaktadır. Bunun sonucunda makul meslek öğrenme yaşını (12-18) geçirmiş gençler mesleksiz gençler bir çokpsiko-sosyal travmalar yaşamaktadır.

Daha da acısı lise eğitiminin yeterli olmaması sebebiyle ve üniversiteye girebilme gayesiyle milyonlarca gencin ailesi, üniversiteye hazırlık dershanelerine ortalama 2 yıl adeta oluk gibi para akıtmaktadır. Bu harcamaların çoğu maalesef insanların varlıklarında haksız bir azalmaya sebebiyet verdiği gibi verimsiz bir alanda milyarlarca lira harcama yapılmaktadır.  Yazık heder olan zamana, paraya, umutlara.

Verimsizlik burada bitmiyor. Üniversiteyi bitiren gençlerin büyük çoğunluğu mezun oldukları alanlarla ilgisi olmayan konularda 1-2 yıl KPSS dershanelerinde genel kültür dersleri alarak KPSS sınavlarına hazırlanmaktadır. Bu da emeğin, insanın değersizleştirilmesi değil midir?

Dünyada üniversite öncesi ÖSS, üniversite sonrası KPSS dershanesine öğrenci gönderen,  bu kadar verimsiz bir alana yıllarca harcama yapan bir toplum ve devlet olduğunu düşünmüyorum. Yaptığım araştırmalar da gelişmiş böyle bir ülkeye rastlamadım.

Diğer konularda olduğu gibi verimsiz alanlara yapılan her harcama, toplumun büyük çoğunluğunun kazancında değersizleşme sonucunu doğurmakta ve enflasyon olarak topluma geri dönmektedir.

2d)-Sürekli Çıkarılan Aflar:

Aklımın erdiği 1980’li yıllardan beri Ülkemizde adli ceza affı, idari para cezası affı, vergi affı, imar affı, mali sicil affı, banka kredisi affı, öğrenci affı, öğrenim kredisi affı, bağkur ve  sigorta prim affı,  memur disiplin affı, asker bakaya affı gibi birçok af çıkarıldığına şahit olduk. Öncesi var mı bilmiyorum?

Sayılan aflar; kamu otoritesi (devlet) tarafından; daha önce çıkarılmış bir yasa veya düzenlemeye uymayanların yaptığı iş ve eylemlerinin karşılığı olan adli, idari ve hukuki müeyyidelerin kısmen veya tamamen uygulanmaması veya haksız yolla elde edilmiş mal ve çeşitli menfaatlerin belli bir zaman sonra karşılıksız veya kısmi karşılıklı olarak o istismarı yapan gerçek veya tüzel kişinin lehine, ancak yasalara uyan, vergisini ödeyenlerin aleyhine  olacak şekilde işleme  tabi tutulması  veya tahakkuk etmiş borç ve sorumlulukların kısmen veya tamamen silinmesi şeklinde uygulanmaktadır. 

Ne yazık ki aflar; bir kısım insanların mal varlığında haksız artış meydana getirdiği gibi, tersi duruma uygun davranan insanların mal varlığında haksız azalışa sebep olmakta, kamu düzeninin, kısa ve uzun vadede aleyhine olacak telafisi imkansız sonuçlar doğurmaktadır.

Bu itibarla enflasyon belasından kurtulma yollarından birisi de; devletin af uygulamalarından vazgeçmesidir.

Devam edecek...