o zaman da tövbelerimiz olur, kabul olunacak kapılarda bekleriz.

sonra
yüzüme döndü aniden, gözlerimin içine baktı. sesi titriyordu ama birden yükseldi:
"şu senin yükün var ya!" dedi,
"değil iki kat, omuzlar... on katı bile taşırım."

ama...
işte o anda boynu bükülen dağ gibi bir adamdı karşımda duran…
yutkundu. gözleri buğulandı.
"taşıyamaz oldum abi..." dedi.
"eroin bağımlı bir evlat acısı bu. taşıyamaz oldum."

veya şöylesi de var dost;
cümleleri boğazına dizilmiş, zor bela döküldü dilinden, genç adamın...
hani vurulur ya insan.
vurgun yemiş derler.
iradesi dağılmış, aklı dağılmış, nereye baksan bir boşluk...
kör olmuş gibi.

"onsuz olamam abi, yapamam, yaşayamam" dedi.
geceler uykusuz, günler anlamsız...
nereye baksa, sadece o gözler.
bir çift güzel göz işte.

aşk derler ya,
işte en büyük bağımlılıktır aslında.
kör eder insanı.

nasıl mı belli olur?
sonuçlarına bak,
yola saçılmış bin türlü taşkınlık,
fırtınaya tutulmuş gibi.
meczup hâller...
duyguların esiri olmak.

onsuzluğu düşünmek bile ölüm gibidir bazısına.
kavuşmak hayal,
ama hatırlamak bile bir sevinçtir.
o yeter ona.

çünkü...
bir şeyi çok istemek, çok çok arzulamak,
işte o, bağımlılıktır be dostum.

ve bakarsın...
imtihanın olur.
bir bakmışsın, hayat dediğin sadece "o" olmuş.
dünya küçülmüş, sığ bir çembere dönüşmüş.
vah ki vah...

ama derdim aşkı anlatmak değil ki.
bahsim "bağımlılık".
biyolojik bağımlılığın örneği eroinse,
duygusal bağımlılığın en çıplak hali de aşktır işte.
örnek olsun diye söyledim.

çünkü bağımlılık,
teslim olmaktır.
iradeyi devreden çıkarmak...
bilinçsiz, akılsız, sorgusuz bir kabulleniştir bu.
bastırılmış, boyun eğdirilmiş, dayatılmış bir teslimiyet.

o hâlde şöyle diyelim de maksadımız tam anlaşılsın:
aşk, arapça kökenli bir kelimeymiş,
öyle diyorlar...

ama dikkat et dostum,
dinî literatürde "aşk" kelimesi yoktur.
bak istersen;
ne aziz kitap’ta,
ne hadis külliyatında,
ne de sahabenin dilinde...

"Allah aşkı", "peygamber aşkı", "din aşkı", "yolun aşkı"... geçmez.
bizde "sevgi" vardır.
düşkünlüğümüzü de, sadakatimizi de,
sevgimizle anlatırız.

ve nasıl ki
aşkla sevgi farklı duygulardır,
bağımlı olmakla bağlı olmak da öyledir.

bizde "bağlılık" vardır.
hür iradeyle, bilinçle, sevgiyle kurulan bir sadakat.
din bizden iradesini teslim etmiş,
kendini kaybetmiş,
aklı devre dışı bırakmış kimseler istemez.

tam aksine,
kendisine teklifi anlayarak kabul eden,
aklı başında, iradesiyle karar veren insanlar ister.

aşk mıymış, meşk miymiş...
geç bunları.
zor da olsa yapılacak olanı yaparız biz.
çünkü biz,
iradesine sahip çıkan adamlardanız.

bazen yapamayız, olur.
insanız ya...
o zaman da tövbelerimiz olur,
kabul olunacak kapılarda bekleriz.

öyle,
vallahi öyle.

sevmek ve bağlı olmak,
iradeyi yitirmek değildir.
özgür iradeyle kurulmuş bir sadakat,
bağlılığı bağımlılıktan ayıran en büyük çizgidir.

bağlı olan kişi sorgular.
saygılıdır, sadıktır, dürüsttür.

ve bak hele,
biz akabe’de peygamberimizin elini tuttuklarında ne dedik?
"ya resulallah, sana bağlıyız, ama ne teklif ediyorsun?"
sorduk.
ve karşılığında cennette anlaştık.

zamanı gelince sorduk yine,
"bu senden mi, yoksa Allah’tan mı?"
çünkü bağlıydık,
bağımlı değil.

ama sonra bir şeyler oldu bize...
dine bağımlılık taşıyan ilişkiler sokuldu.
aklı silen, iradeyi iptal eden anlayışlar.
"batınî" kafalardan geldi bunlar.
uzak diyarların, bulaşık işlerinden.

kendinden geçenler,
cezbeye kapılanlar,
"fena" olanlar...

sonra bu insanların içinden "masumlar" icat ettiler.
ve bu "masumlara" bağımlı ilişkiler kurdular.
öyle ki,
gassalın önünde yatan mevtaya benzettikleri takipçiler türedi.
iradesiz, sorusuz, teslim...

anladın sen...

ey yolcu!
iradeni ve aklını kimselere verme.
emanet etme.
bağımlı olma!

çünkü bizim "unutulmuş gibi görünen" ama asla silinmeyen bir sözümüz var.
başka âlemlerde verilmiş bir söz bu...

ökkeş sözü aldı 
bağlıyız biz o söze.
seviyoruz işte...
ama,
aklımızla, irademizle, özümüzle...
ve
yürüyoruz!
dedi sustu..

paylaşmaya değer gördüğünüz yazılarımın dilediği kısmı dahil dostlarınıza ikrama açıktır.
bir gönle daha temas etmek iyidir. valla!