Öncelikle belirteyim bu yazı klasik bir kişisel gelişim yazısı değildir.

 

İnsanlarda hep bir üst sınıfa özenti vardır. Çoğumuz reddetsek te yaşanan gerçek böyle...

Oralara ulaşmak için çırpınır durur. Evine salon yaptırır, süsler, günlük kullanmaya kıyamaz. Elbise dolabında hep bir takım daha farklı bir kıyafeti vardır. Üst kesimden biriyle muhatap olduğunda anında cümleleri daha kibar, beden dili daha ölçülü olur. Bir başka kişiye dönüşür saniyeler içinde.

Aslında normal tavırlardır bunlar. İnsan hep daha iyiyi arzu eder. Daha iyi bir yaşam diler.

 

Bunu başarabilmenin çok çeşitli yolları vardır.

 

Ya çok iyi bir eğitim alıp, iyi gelir elde edip yükselirsiniz, ya babanızdan, eşinizin ailesinden yüklü bir miras kalır ya da Allah vergisi bir yeteneğiniz ortaya çıkar, onu kullanırsınız. Sanat, spor gibi. Sıradan işler yaparak, namuslu bir bireyin sınıf atlaması öyle kolay bir şey değildir.

 

O zaman nasıl bu kadar yeteneksiz,

çapsız adamlar o yüksek makamları işgal edebiliyorlar?

 

Sırrı şurada:

 

Çok istiyorlar !

Çok çalışıyorlar !

Çok risk alıyorlar !

Utanmıyorlar !

İlke, etik, ahlak, din ...

onların hedeflerinin gerçekleşme sürecinde etkili değil.

 

Bu değerler onlarda şeklen var gibi gözükse de, en çok onlar bu  değerleri yıkıp geçiyorlar duvarların ötesine. Bir anlamda yol arkadaşı olarak kullandıkları argümanlar kutsal değerler...

 

Bir üst, hatta daha üst sınıflara sıçramanın  en kolay yolu siyasete girmekten geçiyor. Siyasette, yetenekten ziyade sağır olmak, kör olmak ve sadakatli olmak en önemli 3 değer. Bunları becerebilirseniz, kimseler tutamaz sizi. Hele biraz yalan ,biraz abartı,biraz gurursuzluk-tevazu ..

yapabilirseniz kimse tutamaz sizi.

 

Bu sadakat ve akıllılığınız (!) asla ödülsüz bırakmaz  sizi. Terkettiginiz onurun bedeli size makam, para ve şöhret olarak geri döner.

 

BAŞARI NEDİR ASLINDA ?

 

Genetik olarak sahip olduğunuz fiziksel ve beyinsel yeteneklere ilaveten ,aile, çevre, okul ve çabalarınız  marifetiyle ulaştığınız meşru sonuçtur.

 

Bir düşünsenize!

 

Bu ülkedeki bireyler daha iyi ve fonksiyonel bir eğitim sisteminde eğitim görebilselerdi, ahlâk ; ahlaksızların,

kifayetsiz muhterislerin  dilinden düşürmediği istismar aracı olmasaydı, adalet ve yetenek , devlet yönetimlerimde birincil öncelik olsaydı...?

 

Nerelerde olurduk?

 

Yaptıklarınızdan ve YAPMADIKLARINIZDAN sorulacaksınız !

 

Kapasitenizi nasıl kullandınız? Okuyabilme yeteneğiniz olduğu halde, okudunuz mu ?

Çalışabileceğiniz halde, verimli çalıştınız mı?

Seçimlerinize özen göstermeniz gerekirken, yaptığınız acele, isabetsiz ve yanlış kararların bedeli olmayacak mı?

 

Eğitiminizde, iş seçiminde, eş seçiminde, siyasal tercihlerinizde...  daha iyisi olabilecekken başkalarına mı bıraktınız sizi siz yapan seçimlerinizi?

 

Eğer bir inancımız varsa? Yarın ahirette ne cevap vereceğiz ulusça, ümmetçe !

 

Vallahi O yüceler yücesi Allah'a cc layık kul olamadık. Allah'ın mükemmel dinini tanınmaz hale soktuk.

Irk karıştırdık inancımıza, mezhebi yücelttik, lider/ cemaat/parti tutkumuz kimi zaman gözümüzü kararttı. Adaleti, liyakati önemsemedik yeterince.

 

Aslında birilerinin hedeflerini gerçekleştirebilmek uğruna ahiretimizi mahvettik.

 

Yazıklar olsun hepimize...