DİYARBEKİR ANNELERİ

DİYARBEKİR ANNELERİ 

Bu Beklemek Dilsizdir:
Ev Bendewarî bêzar û ziman e

Diyarbekir Anneleri, 03 Eylül 2019’da o zamanlar adı HDP olan DEM’in Diyarbekir il binası önünde, DEM’in dağa çıkmalarına sebep olduğu ve PKK’ya teslim ettiği çocuklarının geri verilmesi için oturma eylemi başlattılar.
Bu kararlı ve mübarek eylem sonbahara doğru beşinci yılını tamamlayacak.
Tarihte benzerine ender rastladığımız bu onurlu eylemi yapan annelerin mübarek Ramazan Ayında da kararlılıkla sürmesi ve annelerin oruçlu olmaları son derece etkileyici ve yüz ağartıcıdır.
İlk oturma eylemini Hacir Akar adlı cesur bir annenin başlattığı bu anlamlı eylem sonucunda çok sayıda anne evlatlarına kavuştu.
Ulusal ve uluslararası kamuoyunda da son derece dikkat çekici bu eylemin üzücü tarafı ise; daha birçok annenin dağlarda olan yavrularının yollarını yaşlı gözlerle bekliyor olmasıdır.
Bu mübarek insanların dertlerini dile getirebilmek arzusu ile ben de bir şiir yazdım.
Diyarbekir Annelerine ithaf ettiğim Bu Beklemek Dilsizdir adlı şiirimi sevgili dostum ve kardeşim, güzel insan Vahdettin İnce Kürtçeye çevirdi.
Kendisine minnet borçluyum.

Bu Beklemek Dilsizdir=
Ev Bendewarî bêzar û ziman e

diyarbekir annelerine
Bo dayîkên diyarbekirê

bu beklemek dilsizdir yıldızım
anlatamam sana
bu beklemek yalnız ve kederli
gözleri yol yorgunu
dağlara çivili

bir mum bedeninde bedenim
bir aynanın önünde bitkin ve halsiz kaldım
gün gün biraz daha azalıyorum
yavaş yavaş tükeniyorum her gün
anneyim anneyim ben kuzum

göğü avuçlarımda taşıdım sen gideli yıldızım
içinde sen yoksun
kokun yok nefesin yok tadın yok
ışığın hiç yok
ışığın yok yok

geceleri
her yer sustuğunda
yatağında uğultular işitiyorum
kaldırımlar da bir tuhaf sesleniyor
bir ses bir umut bir karaltı
belki gölgen gelir senden önce
ne bileyim balam
annelik işte garip bir umut
umut dediğin fırat gibi bir şey
hep akıp gidiyor gözlerimin önünden
ve yolu dicleye çıkıyor
diyarbekirde oturup dağlara bakan
bir çift ıslak gözün yavrum

burada
öyle her gün birer birer çoğaldığımıza bakma bizim
gök dediğin yıldızı düşünce boş olur
yıldızı kayan her anne eksilir çocuğum
bu beklemek dilsizdir yani
yani boşaldık eksildik biz

yüreği gözlerinde
gözleri dağlarda kalan anneleriz biz

ben çocukken babamı beklerdim şehir yollarından
anne olunca dağları beklemek
daha zormuş meğer
etin kanayınca acıdan seğirmesi gibi bir şey seni beklemek
dağlara mı ateşe mi dönük yaşıyorum bilmem ki yavrusuz
hangi şair demiş onu
“işte kuşlar da gitti, giderler
aldırma”
nasıl aldırmam
sen benim
göz değmemiş göğüm
el değmemiş bahçem
açılmamış bohçamdın
döne döne okşadığım sardığım küçüğüm değil misin?
ömrümün süsü değil misin
sunam kumrum maralım
dağ kekiğim dağ ceylanım
değil misin ?
hangi dağa düştü yolun kuzum ?
o dağlarda yolun olayım
yorulursa ayakların olayım
üşürse ellerin olayım
sızlarsa parmakların olayım
dön kuzum
dön yıldızım

Ev Bendewarî bêzar û ziman e

Bo dayîkên diyarbekirê

Ev bendewarî bêzar û ziman e stêrka min
Nikarim te re bêjim
Ev bendewarî tenê û bi keser e
Çavên wê ji rê westiyane
Bi çiyan ve bizmarkirî
 
Bedena min di bedena findekî de ye
Li pêş neynikekê bêqudûm û bêhal mame
Roj bi roj herçî diçe kêm dibim
Hêdî hêdî xilas dibim her roj
Dayîkim dayîkim ez berxa min
 
Hingî tu çûyî esmanan di çenga xwe de digerînim stêrka min
Di nav de tu nînî
Bîna te nîne bêhna te nîne tehma nîne
Roniya te qet nîne
Roniya te qet nîne
 
Bi şevan
Ku her der bê deng dibe
Ji nîvîna te nêzenêzan dibihîzim
Peyarê jî ecêb deng didin
Dengek hêviyek reşayîk
Dibe ku siya te were beriya te
Ez çi zanim berxika min
Dêtî wusan e hêviyek xerîb
Te got hêvî mîna feratê ye
Her tim diherike diçe li pêş çavê min
Rêya wê derdikeve dîcleyê
Ku li diyarbekirê rûdinê li çiya dinêre
Du çavên teyî ter berxa min
 
Li vira
Wusa nenêre ku em roj bi roj li hev zêde dibin
Em
Esman te gotî ku stêrka wê jê bikeve vala dimîne
Ku stêrka dayîkekê rijya kêm dibe keça min
Ev bendewarî bê zar e yanî
Yanî em vala bûn kêm bûn em
 
Em ew dayîkin
Ku dilê wan di çavên wan de
Çavên wan li çiyan mane
 
Ku ez zarok bûm hêviya bavê xwe dimam
Ser rêya bajêr
Lê ku meriv dê be li benda çiyan be
Nebî jê dijwartir e
Li benda te mayîn mina ku goştê birîndar kewê bigre û ji ber êşê
Bilive
Nizanım berê min li çiyan e yan li êgir e
Bê berxa xwe
Kîjan hozanî gotiye
“hava çivîk jî çûn, yê herin
Guhmedê”
Çawa guhnedimê
Tu esmanê minî çav pêneketî
Baxê minî dest pê neketî
Xurca mine venekirî bûyî
Ne tu ew piçûka min nînî ku min car bi car mizdida dipêça
Tu xemla emrê min nînî
Kewa min qumrîka min xezala min
Punga mine biyanî xezala mine kovî
Nînî ma tu?
Rêya te li kîjan çiyayî ket berxa min?
Li wan çiyan ez bibim rêya te
Ku biwestî bibim lingê te
Bicemidî bibim destê te
Ku bijenin bibim pêçiyên te
Vegere berxa min
Vegere stêrka min