oysa dağılmış dikkat, dağılmış iman demektir

ey dost,
yolun yolcuya öğrettiği en kıymetli şeylerden biri de “dikkat”tir.
dikkatini dağıtan neyse hiç fark etmez, kaza sebebidir.
yoldan çıkmaktır işte, onu derim.

yoldaki her bir işaret, dikkat sahibi yolcu için bir rehberdir; kişiyi yolda tuttuğu gibi yanlış yönelişe engel olur.
dikkat dağınıklığı nedeniyle 
ne acılar yaşar dururuz yolda,
bilmez misiniz..?

ne mi derim?
derim ki dost:
insan, yöneldiği şeyin çocuğudur.
kalbin nereye baktıysa, sen oraya benzedin demektir.
işte bu yüzden dikkat, imanın kardeşidir. çünkü her ikisi de bir yöneliştir.
iman; kalbin Allah’a dönmesidir,
dikkat de o dönüşün sürekli hale gelmesidir.
onun içindir işte,
dininde ciddi, kararlı olan adamlar dikkat sahibidir.

ne zaman dikkatimizi kaybedersek, yönümüzü kaybederiz.
ne zaman yönü kaybedersek, imanın içindeki huzur da yavaşça solar.
kalp, dikkatini nereye dikmişse, ibadet de oraya yönelir.
iman, işte bu dikkatin Allah’ta sabitlenmesidir.
bir sabitleme ki; rüzgâr esse de, fırtına kopsa da yön değişmez.
zira mümin, yönü sabit insandır, istikamet sahibidir.

ama modern zaman, bu yönü dağıtmak için var gücüyle çalışıyor. 
insanlık ailesi olarak darmadağın olduk.
bir bakıyorsun, zihin bir anda beş yöne bakıyor.
bir bildirim sesi, bir haber başlığı, bir sahte gündem…
önü arkasını bilmediğimiz haberlerin dağıtıcısı veya okuyucusu, yorumcusu sosyal mecra paylaşımları, dedikodusu derken 
rüzgâr önünde uçuşan yaprak misali olduk, 
kuyruksuz uçurtma gibi işte.valla! 
o ara 
insanın dikkatini Allah’tan alıp, dağınık bir dünyanın içine serpiyor ve 
oysa dağılmış dikkat, dağılmış iman demektir.. 
kalp bir şeye toplanmadığında, rabbini duyamaz hale geliyor. .

sabah kalktığımızda,
sahi bi söyleyin hele Allah aşkına! 
hangi çağrıcının sesi gelir kulaklarımıza, ilk nereye bakar, hangi şeye dikkat kesiliriz?
hangi parametre değerleri gün boyu kalplerimize ilk değer, bi söyleyin.
dikkat dağınıklığı esasında ruhsal bir yaradır.
çünkü insan, artık hiçbir şeye tam olarak yönelmez oldu.
her şey yarım, her şey acele, her şey yüzeysel.
oysa iman; yavaşlık, derinlik ve sabır ister.

aziz kitabın ifadesiyle , gündüzün kişiyi yoracak, dikkatini dağıtacak işler olur;
onun için geceleyin huzura gelip 
aziz kitaptan okumak,gündüz dikkatimizi dağıtacak şeyler için ön almak adına tavsiye edilmiştir.
ekranlarda, seslerde, görüntülerde 
insanın yönü değiştikçe, iç âlemi de değişir.
bir bakarsın, göz başka bir yöne kaymış,
ama kalp de peşinden gitmiş.
çünkü insanın dikkat ettiği her şey,
yavaşça imanına şekil verir.

ey dost,
dikkat, kalbin ibadetidir.
kur’an,
“görmez misiniz?”, “düşünmez misiniz?”, “ibret almaz mısınız?” diye sorar.
çünkü iman, dikkatle başlar.
bir âyete dikkat kesilmek, bir hakikati fark etmek demektir.

ey müslüman arkadaşım 
imanda zayıflık demek , dikkatini nereye çevirdiğinle yakından ilgilidir. 
zira kalbin, dikkatinle beslenir.
kime baktın, kimi dinledin, neyle meşgul oldun;
kalbe giden yol göz ve kulaktan geçer;
kulağa ve göze hâkim olan, kalbe de hâkim olmuş demektir.
işte oradan içeri sızar inancın rengi.
eğer dikkatimizi Allah’tan gayrisine dağıtırsak,
iman yavaşça solmaya başlar.
çünkü iman, sadece inanmak değildir;
inanılana yönelmektir.
dikkat dağıldığında, bu yöneliş de dağılır.
ve insan, inanır ama hissedemez hale gelir.
işte modern zamanın imtihanı budur:
inanıyoruz, ama hissedemiyoruz;
çünkü dikkatimiz başka yerdedir.

ökkeş heyecanla sözü girdi 
mustafam 
dikkatini rabbine sabitleyenin kalbi sarsılmaz, dedi
sonra durdu ve tane tane konuştu ;
çünkü iman, sabit bir bakıştır;
geçici olana değil, bâki olana çevrilmiş bir yöneliştir.
işte bu yüzden dikkat, imanın sessiz yol arkadaşıdır 
biri görünür, diğeri görünmez.
ama biri zayıfladığında, diğeri de eksilir.

dedi ve sustu..