“bazı rüyaların bir gün gerçek olacağını biz yusuf'tan öğrendik”

ne kadar çok şikayet ediyoruz,
farkında mıyız? 
mesela devletten, 
mesela, ebeveynler birbirinden, çocuklarından, 
çocuklar anne babalarından, işçi patrondan, patron işçi sınıfından 
komşudan, akrabadan, havadan, sudan, ekonomiden diye başlayan sayısız 
hayatımıza dokunan ne varsa şikayet edecek bir şeyler buluyoruz. 

“yakınma” dediğimiz şikayet esasında kişinin ruh durumunun da göstergesi. 
hastalıklı bir hal diyorum. adamı tüketir, bitirir!
dozu arttıkça rahatsız hal artıyor demektir. 

bir de bugünlerde yaşadığımız gibi 
toplumsal sıkıntıların olduğu zamanlarda şikayet edilecek çok şeyin olması ve şikayetin artarak çoğalması işin boyutunu daha da önemli kılıyor. 
sanki bulaşıcı bir hal alıyor.
iki kişi bir araya gelse muhabbet dedikleri şikayet hikayesi oluyor. 
önceden dikkat edilmeyen, 
fark etmediğiniz belki çok şey yakınma olarak listeye ekleniyor. 
kabaran liste mutsuzluk sebebi oluyor ve korkularımızı tetikliyor,
umutlarımızı tüketiyor...

şikayetler korkaklıkla at başı gider dost 
bilir misin? öyledir bu… 
“korkak kişilik” şikayet ederek kendi yetersizliğini ve sorumluluğunu örter 
ve bundan ayrı bir haz alırlar. 

bir de şikayeti muhalif bir söylem üzerinden dillendirenler vardır ki; 
onların hali daha fecaattir. arkadaşlar şikayet ederken muhalif olmanın dayanılmaz çekiciliğini yaşarlar!
iyileşme imkanlarını kendi elleriyle bitirmişlerdir çünkü şikayet edilene artı ideolojik kılıf eklenmiştir. 

müslüman ‘aklı’nın en önemli farklılığı kendini inşaa etmek bilincinde olmasıdır. 
çok mu üst perdeden oldu? 

şöyle diyelim o zaman;
müslümanın hayatı okuması baştan sona kurgusu farklı olan bir 'akıl'la yapar 
bakmayın şimdilerde at izine it izinin karıştığına. 

diyorum ki; müslümanca bir hayatı inşaa edecek olan 
bunun gereğini yapacak cesareti üzerine almış kişi demektir. 
cesareti önemsiyorum dost. 
"cesara" atlamak demek. risk almak demek!, yani iş yapan adamın hali işte. 
onlar o ara koşuştururken atlayıp, zıplarken şikayet etmesi mümkün değil ki. 
işine bakan kendini ve toplumu inşaa eden bir aklın şikayet edecek ruh dünyası yoktur... 
onu derim…
 
onlar yaparlar, 
onlar kınayıcıların kınamasına aldırmazlar veya parmak sallamalarına ve dayatmalara, etrafında olan olumsuzluklara bakıp oyalanmaz, yapması gereken ne varsa 
ondan vazgeçmezler. ısrarla inançlarının gereği olan kendi dünyasını kurmak için 
cesaretle önüne bakarlar. 

çünkü çok iyi bilirler ki; şikayet edilecek diye etrafındaki olanlar 
yolun dikenleri ve taşlarıdır. yani rablerinin bu dünya yürüyüşünde 
onların imanlarını güzelleştirmek ve zayıf olanların da aralarından ayıklanması için gönderdiği ‘imtahan’ıdır 

aziz peygamberin hayatına bi bakın, 
sayısız olumsuz olan şeyler çepeçevre kuşatıldığı zamanlar da dahil 
hiç söylendiğini gördünüz mü?
hiç söylenmiş mi? hele bir söyleyin!
çok bunaldığında ki sayılıdır o hali;
“ilahi başıma geleni kimselere şikayet etmem, söylenmem 
edersem şikayetim sanadır, sen de benim mevlamsın” demesi yok mu? bu kadar!
valla! adam olmak, inanç sahibi olmak, cesur olmak ne demek görürsünüz ve
söylendiğimiz şeylerden müslüman olarak yüzümüz  kızarır! 

lütfen siyeri tarihi bir bilgi edinmek için okumayalım.
“siyer’’ aziz kitabın hayata aktarıldığı, 
kişinin kendisinin ve bir toplumun yeniden inşaa edilişinin serüvenidir 
ve orada görülen en önemli insan portresi, peygamber ve arkadaşlarının 
şikayet eden değil, cesaret sahibi kendilerini ve toplumu ilmek ilmek dokuyan, inşaa eden,
işlerine bakan yiğitler olduğunu görürsünüz. 

“bazı rüyaların elbette bir gün gerçek olacağını 
biz yusuf'tan öğrendik”
dedi ve 
sustu meczup…