Türkiye TÜİK’e göre yüksek enflasyonda dünyada 6 ncı, bağımsız ENAG’a göre ise 4. sırada.
Avrupa’da ise açık ara 1’inciyiz.
Savaşta olan; Ukrayna’da enflasyon %14, Rusya’da ise %17.
Enflasyonda dünya ortalaması, %5-6 civarında.
Enflasyon oranı, bağımsız araştırmacılara göre %156’ya, TÜİK’e göre %70’e ulaştı.
Çalışarak para kazanan insanların alım gücünün yok olduğu bir yıkım yaşıyoruz.
Memur, işçi, emekli maaşlarına, asgari ücrete yapılan zamlar bilinirken ustelik.
Türkiye'deki enflasyonunun sebebi ne pandemi ne de savaş.
Tüm ülkelerde halklar; Iktidarların tercihleri ve liyakate verdikleri önemi yaşar. Ya bedel öder ya da hep birlikte gelişir mutlu olur.
2021yılının ilk üç ayıyla, 2022 ilk üç ayında bankaların kârı %295 artış göstermiş.
Ne oluyor ?
Kime hizmet ediyoruz ?
Bu nasıl tercih ?
Nisan ayında da enflasyon oranı olağanüstü arttı.Bunun sonuçlarını ağır ödüyorduk. Belli ki ödemeye devam edeceğiz.
Bizi fakirleştiren, siyasetin kalitesiyle birlikte bireysel kaliteyi de bozan enflasyon neden önlenemez şekilde yükseliyor ?
Yönetenler nasıl rahat olabilir ?
Gerçekten merak ediyorum bunun hesabı nasıl verilir ?
Asıl sorun "halkın satın alma gücünun" düşmüş olmasıdır.
Aslında bizi dünyada uygarlık seviyesinde önemli üstünlükte göstermek için yapılan "eserler" ve o eserler için ödenen olaganüstü yüksek garantiler, Türk halkının yoksullaşmasının ana sebebi oldu.
Yani her zamanki gibi olduğumuzdan büyük,zengin görünme arzusu aslında halkın mutsuzluğunun sebebi oldu.
Tüm dünyada ,ülkelerin gücü; üretim rakamları,tarım verileri,eğitim sisteminin sonuçları, üniversitelerin ürettiği entelektüel üretimler (makale, proje, araştırma..) ve insan kaynaklarının niteliği ile ölçülür. Hamaset bu maddelere yaklaştırılmaz bile.
Çağın gelişmelerine uygun nitelikte,bilgili ve yüksek ahlak seviyesinde insan yetiştirmek yerine, "her şeye rağmen kazanmak, yönetim erkini ele geçirmek" daha fazla tercih edildi ülkemizde.
Yetişmiş insan kaynağını kullanabilme profesyonelligini de gösteremeyince olanlar oldu. Enflasyon, faizler, iç ve dış borçlarla 20 yıl öncesine geri döndük. Ekonomideki 2023 hedeflerimizin tümü hayal oldu. 25.000 Dolarlık kişi başı yıllık gelir hedefi üçte bire düşüp, 8.000 dolara geriledi.Tarımda kendi kendine yeten ülke konumundan, ithalatçı ülke konumuna geldik. Dünya sıralamalarındaki ilk yirmi ülkede 17 de idik,şimdi ilk yirmiye veda ettik.
Bu mecralardan yıllardır yazdığım çözüm önerilerimi tekrar özetlemem gerekirse;
Adalet, liyakat, özgulüklere saygı, uzmanlığa ve uzmana değer verme, ekonomik zenginliğin adil paylaşımı, işe yarayan,sorgulayan egitim sistemi, ille de üretim, ille de üretim.
Teşvikler, ülkenin vergi gelirlerinden veriliyorsa...,
Ülke insanının yararına sanayi,tarım,eğitim alanlarında akılcı ve planlı kullanılmalıdır.
Türkiye'nin israf edeceği ne bir evladı, ne de bir kuruşu vardır.
