İslam fıtratı üzere yaratılmıştın. Müslüman anne- babadan meydana gelmiştin. Gazze’liydin…
Küçücüktün ama o kadar heybetliydin ki, dünyanın en zalim ülkesinin vatandaşlarının rahat uyuyabilmesi senin ölümüne bağlıydı…
O kadar güçlüydün ki, zalimlerin seçim kazanabilmesi senin ölümünle mümkündü…
O kadar dirayetliydin ki, zalim israil’i devlet olarak tanıyan-tanıyacak kurtuluş örgütleri senin ölümünü bekliyordu…
O kadar samimiydin ki, bölgede etki alanlarını genişletme derdindeki ülkeler senin ölümün üzerine hesaplar yapıyorlardı…
Ama Ey Çocuk,
Bazen direnişleri bir çocuk başlatır, sözcülüğü bir çocuk üslenir Hz. İsa’da olduğu gibi. Evet, sen kundaktaki İsa gibi konuşamamıştın ama bedenin büyüklerinin kaçıştığı bombalara karşı durmuştu. Mesajın sözlerinle değil masumiyetinle bütünleşmiş şehadetindeydi…
Ağlattın beni çocuk; 8 yaşındaydım, hastaydım. Ameliyat olacaktım. Bana kimse söylemiyordu ama hissediyordum, ölümüm bekleniyordu. Ben de ölümü temenni etmenin caiz olmadığını bilmiyordum. Çocukken ölürsem Cennete gideceğimi ise biliyordum. Ameliyat önlüğünü giyip ameliyathaneye doğru giderken ölmeyi ve Cennete gitmeyi bekliyordum. Gözlerimi açtığımda çok aydınlıktı. Cennet böyle bir yer galiba diye düşünmüştüm. Ama kendime geldiğim de o aydınlığın hastanenin floresan lambaları olduğunu anlamış, Cennete gidemediğim için üzülmüştüm. Sen şimdi benim çocukken gidemediğim yerdesin be Çocuk Cennette, nurlar içerisinde…
Annen- baban, yakınların, bütün bir ümmetin yürekleri kor içinde… Bu kor seni şehid edenleri bir gün elbet bulacak. Ama bir yandan senin cennette olman, gidilebilecek en güzel yerde olman ne huzur verici… Senden sonra -inşaallah- Cennete gelecek anne-babana, kardeşlerine rehberlik edecek olman ne güzellik…
Anne- babana seni soranlara “Cennette” cevabını verecekler. Bizim buralarda Cenneti üniversite adı sananlar çıksa da kusurumuza bakma be Çocuk. Senin şehadetin bizim buralarda da Cenneti tanımamızı ve arzulamamızı sağlayacak.
Sana siper olmayı, üzerine gelen bombalara engel olabilmeyi, kör kurşunların hedeflerini saptırmayı ne kadar isterdim. Ama lanet olası kör kurşun adres sormuyor be Çocuk, masumların, şehadeti hak edenlerin adreslerini bilerek geliyor.
Huzurlusun, rahatsın Ey Çocuk. Ama daha da rahat ol, huzurlu ol;
Seni şehid eden şeytan ve dostları asla rahat uyuyamayacak,
İsrail’i Hamas tanısa, İslami Cihad tanısa, Hizbullah tanısa, İran tanısa, Suriye tanısa ümmet asla tanımayacak.
Seçim kazanacaklarını sananlar seçimi belki kazanacak ama asla zafer kazanamayacak.
Senin üzerinden etki alanlarını genişletmek isteyenler asla bunu yapamayacak.
Şeytan ve dostları "nasıl yani, bu halinizle mi" diye alay edecekler. Belki gülecekler.
Onlar istedikleri kadar gülsünler;
Onlar, Nuh gemi yaparken de gülmüşlerdi,
Onlar, İbrahim ateşteyken de gülmüşlerdi,
Onlar, Musa yurdunu terk etmek zorunda kaldığında da gülmüşlerdi,
Onlar, Yusuf kuyudayken-zindandayken de gülmüşlerdi,
Onlar, Muhammed hicret ederken de gülmüşlerdi.
Onların ataları olan Firavunlar, Nemrutlar, Ebu Cehiller… nasıl kaybetti ise onlarda kaybedecekler.
Allah’ın yolundan gidenler, Allah’ın dininin yardımcıları olanlar, Allah’ın yardımcıları olanlar ise bu misyona uygun çaba içinde oldukları sürece hep kazanacaklar. Zira “attıkları zaman onlar atmayacak; Allah atacak”. Ve ölseler de Cennette olacaklar öldürseler de.
Ey Çocuk,
Vallahi ben masumlardan, mazlumlardan, şehidlerden... yanayım. Zalimlerin seni şehid etmelerine engel olamadığım için Allah'tan af, senden helallik diliyorum. Cennet yolculuğunun hemen başında bir cennetliği öpmüş olmak arzusu ile o pak alnından öpüyor, Cennette beraber olmayı arzuluyorum.
