E DAHA NE OLSUN!

Yapayalnız anılar dizilir karşıma…
Ben babamın adı üzerine kurmadım çadırımı
Annem de okuma-yazma bilmez bir kadındı
Dedemden de bana hiçbir şey kalmadı
Doğruluk, dürüstlükten başka...
Olsun, bugün hepsine minnettarım
Varlığımın sebebi olarak benim ben olmamı sağladılar.
Şimdiyse içimde İbrahim’e rahmet okutan bir yalnızlık 
Yapayalnız olmayı bana erkenden öğrettiler
E daha ne olsun!
…
Acıları ağlatan anılar dizilir karşıma…
Kimin söyleyemediği ne varsa içinde
Benim adıma söylemişler tüm tehlikeli sözleri
Karşılık ödetilmek istenince çekilerek geri
O söyledi, demişler; var sayalım ki ben söyledim
Gerçi benim gündemimde yoktu önceden bunlar
Ancak yine de sizin doğru olduğunuzun kanıtı nedir?
Bilgisizliğin doruğu olan, ahkam kesen sözleriniz
Acıları yok saymayı bana erkenden öğrettiler
E daha ne olsun!

Yorgun düşüren anılar dizilir karşıma…
Ben dikenli, taşlı yollarda yılmadan
Yürümeyi öğrendim gerçeğe doğru
Zordu evet, el yordamı yürüdüm durdum
Ne önümde bir iz ne kılavuz ne ölümüne bir yoldaş
Yolda yolsuz, belde uğru olacaktı, oldu da
Yola çıkan da bilecekti bunu ancak ben bilmedim.
‘Beni duy, ben varım!’ diye içimden yükselen sesler 
Yorgunken de yürümeyi bana erkenden öğrettiler
E daha ne olsun!
…
Çırpınan anılar dizilir karşıma…
Meğer beni ben etmiş yaşadıklarım
Bu nedenle geçti herkese sessiz kırgınlığım
Öğreniyormuşum düşe kalka, bata çıka
Dayanıklı olmayı, hiç usanmadan çalışmayı
Her kış, bahara ulaşan bir Zümrüdüanka olmayı  
Her tufandan sağ çıkmayı Nuh varsa da yoksa da
Her koşulda ayakta kalmak için uğraşıp durmalarım 
Çırpınıp kalkmayı bana erkenden öğrettiler
E daha ne olsun!
…
Uçarak geçen anılar dizilir karşıma…
Artık kendimden bağışlanmamı diliyorum
Suçum çok ve büyük biliyorum 
Ben olmuş biraz hepsi istesem de silemiyorum
Geride bırakmayı deniyor ve diriliyorum
Serildiğim her yerden fırlamak için geriliyorum
Ve dizlerim… Diz bağı vurulmuş soylu atlar gibiyim
Onları da bağışlayıp üstüne özürler diliyorum
Uçmanın çare olmadığını bana erkenden öğrettiler 
E daha ne olsun!

Yalnız günlerin anıları dizilir karşıma…
Demiştim ki: Ben temiz yaşadım hayatı
Herkes herkese sordu aradığı gerçeği
Ben yalnız sana sordum, ayrılan yanım buydu
Sen de söyledin, koymadım darda zorda
Tuzaklarda, tuzak kurdun düşmanlarıma
Sorguluyor değilim artık üzüntü nedenlerini
Geride bıraktığım ve gönlümde taşıdığım ne varsa hepsi
Yalnızlıkta çoğalmayı bana erkenden öğrettiler
E daha ne olsun!

Yitirdiğim anılar dizilir karşıma…
Artık beni sana döndüren olaylara kızgın değilim
Doğrultmak için eğip bükmene kırgın değilim 
Sana getiren felaketlere düşman değilim
Göz yaşımı sen silerken ağladığıma pişman değilim
Her kayboluşumda aramandan haberim vardı  
Bulmandan haberim vardı, beni getirip barıştırdın kendimle 
Tükenişin serenadını dinlerken şimdi
Yitirdiklerim, dünyada ne aradığımı bana erkenden öğrettiler 
E daha ne olsun!