bu dünya böyledir işte!

hani gözümüzü dikeriz ya!
bu olmalı 
benim olmalı işte diye yandığımız, hedef koyduğumuz 
çok zaman hayatımızın tek sermayesi olan 
yıllarına takas ettiğimiz
şeyler var ya!.

bakma öyle dost etrafına
senden benden bahsediyorum. yani aranma diyorum.

nerede kalmıştık 
sahip olmak istediğimizin asgarisinin bizi mutlu etmediği 
bir tık daha afillisine yürüdüğümüz 
ömre bedel olan ne varsa onlardan bahsediyorum.

bu dünyanın ağırlığına kavuşunca 
sevinç dalgası yaşanan 
gün be gün rüzgarı hızlı geçince
sıradanlaşmayan nesi var?
hele bi söyleyin?
bu dünya böyledir işte… 

bunun örneğinin en iyisini çocuklarda görürsünüz. 
sakın çocuk deyip geçmeyin ha!
çocukların hayatındaki oyun ve eğlence safhası 
bizler için ibret almak için seyredilmesi eşsiz bir fragman gibidir 
valla!

hani yaramaz elindeki eski arabayı gösterip
komşu oğlanın sahip olduğu uzaktan kumandalı arabayı ister ya!
"babacığım ne olursun bana da alalım, benim de olsun" diye kılıktan kılığa girer
sonra duymayan kulaklara duyurmak için 
önünden geçilen oyuncakçı dükkanının vitrinindeki arabanın alınması için 
ağlar, bağırır, yıkar ya ortalığı!

evlattır işte 
yemeyip yedirdiğimiz, giymeyip giydirdiğimiz 
can pareye 
bir de bizim için cep yakan bir fiyatla 
alırız ya!
sahip olunanın coşkusu 
çok değil üç gün sonra biter
eskimiş ve sıradanlaşmış bir metaya döner oyuncak... sonra 
atılı durur bir kenarda
çocuk işte uğruna onca tepinmeyi çoktan unutmuştur bile 
aklında yeni bir oyuncağın hayali vardır şimdilerde…

çok tanıdık geldi dost bakıyorum da…

biz büyüklerin yaşadığı inanın bundan farklı değildir...
dünyanın içindekine sahip olmak için dökülen ter ve sonucu yorgunluk olana 
kavuşunca 
ne çocuklar gibi benzer bir sevinç kaplar yüreklerimizi 
ne de çok daha uzun sürer etkisi...

varsılların 
ellerindeki oynadıkları oyuncakların
her gün değişmesinin tek sebebi vardır 
doyması mümkün olmayan nefsin tatminini sağlamaktır...

adam boynunu bükmüş konuşuyordu;
“benim uzun zamandır
beklediğim gün bugündü” dedi. sonunda kavuşmuştum isteğime.
“farklı şeyler hissederim  sanmıştım” 
diye de ekledi 
büyük bir hayal kırıklığı vardı simasında…

genç balığın hikayesini söyler o ara
bilge adam ona; 

yaşlı balığın yanına yüzüp gelen genç balık
“okyanus dedikleri şeyi bulmaya çalışıyorum.
yol göster bana ey bilge ihtiyar 
nerede bulabilirim?”
okyanusu arıyorsun ha! demiş yaşlı balık
şu anda içinde yüzüyorsun işte diye de tebessüm etmiş.
genç balık 
“ama bu su” demiş hayretle 
“benim dediğim şey 
okyanus 
onu ararım” demiş… 

meczup 
o güzel sesiyle aziz kitaptan okur;

وَمَا هٰذِهِ الْحَيٰوةُ الدُّنْيَٓا اِلَّا لَهْوٌ وَلَعِبٌۜ وَاِنَّ الدَّارَ الْاٰخِرَةَ لَهِيَ الْحَيَوَانُۢ لَوْ كَانُوا يَعْلَمُونَ
(ankebut 64)
anlamadınız biliyorum.
bakıver kitabına dost.
umulur ki aradığını bulursun 
dedi ve sustu.
…………..
soran okuyucu olması nedeniyle; beğendiğiniz yazıların dilediğiniz kısmı dahil dostlarınıza paylaşılmaya açıktır.