Bugün sana veda edemeden ayrılışımın 10.yılı.

Dile kolay.

Oysa hiç gitmezsin diye düşünürdüm çocukken.Herkes gider, sen kalırsın sanırdım.

Öyle olmadı.

Seni bir daha göremeyeceğim düşüncesini kabullenemedim ilk zamanlar.

Hoş, hala da tam olarak kabullenmiş sayılmam.

 

Huysuz bir çocuk muydum, inan bilmiyorum.Ancak çok da kolay olmadığımı hayal meyal hatırlıyorum.

Herşeyime rağmen, beni sahiplendiğini, üzerime titrediğini, herkesten çok sevdiğini biliyorum.

Öyledir, her ne olursa olsun anneler çocuklarını sevmekten vazgeçmezler.

Bir şey diyeyim mi, beni olduğun yerden de seviyorsun, bunu hissediyorum.

Bilirim, özlem varsa, kavuşmak da vardır.

Bilirim, hasret varsa, vuslat kaçınılmazdır.

Şair, "kanadı kırık kuş merhamet ister" demiş ya meşhur mısrasında.

Halim; kanadı kırık kuştan daha iyi değil aslında.

İnsana en çok annesi merhamet edermiş.

İnsanı en çok annesi "her haliyle" severmiş.

Ne hata yaparsan yapsın, insanı sadece annesi affedermiş.

Efkarlandım...Ama hayat da devam ediyor bir şekilde.

Uçurtmam tel örgülere takılsa da,

Penceresiz kalsam da,

"Hani benim gençliğim nerede?" diye sorsam da.

Çevremdeki iyi insanlar sayesinde duruyorum ayakta.

Biliyorum, onlar da senin duan sayende yanımda.

Biliyorum, her zorlukla beraber kolaylık da vardır imtihan dünyasında.

Her yoklukla beraber bir varlık da vardır hayatta.

Sabrediyoruz.Ne edelim, öyle ya.

Fakat bir gün seninle kavuştuğumda, aradan geçen tüm yılları atacağım kenara.

Çocuk olacağım yeniden, doyasıya.

Hakkımdır, şımaracağım.Kimseler karışmasın bana.

Nazlanamadığım tüm anların acısını çıkaracağım senin yanında.

İçimde kalan ne varsa, satır satır anlatacağım sana.

O günler gelir mi? Gelecek elbet!

Bir gün sona erecek bu büyük hasret.

Sahi ya, bu yüzden yaratılmamış mıdır güzel cennet..

.....

Bugün sana veda edemeden ayrılışımın 10.yılı.

Dile kolay.

Oysa hiç gitmezsin diye düşünürdüm çocukken.Herkes gider, sen kalırsın sanırdım.

Öyle olmadı.