aman yarabbi ne kadar çoğuz böyle..!

sizinle arkadaştık
aynı mahallenin mescidinde namaza durduk,
birlikte uzun geçen oruçlu günlerin sonrası
bayramlar yaptık…
aynı “seriye”lerde kılınç salladık,
…
...
diyorlardı sanki...

cennetin kapısından “kurtuldum” diyerek geçen müslümanların
hemen yanında duran ama aralarına çekilen bir setle “geride’’
kalmış olanlardan bazıları
telaşla ve büyük bir korkuyla  yardım istemişlerdi.
o hikayeyi,
ama mutlaka olacak olanı aziz kitapta okudunuz,
bildiniz değil mi?

hani kulakları sağır eden bir gök gürültüsü olur
sonrası yıldırımlar göğü aydınlatır da
o ara bir şeyler görürsünüz etraftan ve yol alır ya insan.
sonra zifiri bir karanlık çöküverir insanın dünyasına…
kör olur sanki,
ne yapacağını bilemez bir halde korkuyla nefes nefese kalır ya kişi.
işte gönlüne söz geçirememişlerin hikayesidir aziz kitabın anlattığı...
onlar
cennete giren müminlere
durun derler, durun!
bize yardım etseniz, biziz biz işte. tanımadınız mı?
mahalle arkadaşıyız ya!
aracı olsanız bize, ışığınızdan alsak, bırakmasanız buralarda…

münafıklardan bahsediyorum dost...

şimdi
halis münafık olanlar vardır,
onlar inanmadıkları halde “allah'a ve ahiret gününe iman ettik derler”
o grup profesyonel olandır ve anlatmaya çalışacağım
kalabalık kesime göre azdır sayıları.
kendilerinin hangi yolun yolcusu olduğunu onlar iyi bilirler.
canları da cehenneme gitsin...

benim dikkat çektiğim
esas ilginç olan kesim var ki
o kalp halini anlamak ve çözmek hayati önemlidir.
hayır hayır dost!
münafık kim etrafta bilelim ve işaret koyalım değil derdim, inan değil.
bilemeyiz de zaten. o kalplerde olan bir hastalıktır ve “kalbin sahibi’’ bilir sadece...

aziz olan kitabın tarif ettiği ve peygamberin sözlerinde işaret edilen
o kaypak, yanardöner tipler, bir karar üzre duramayan
gelgitleri her an mümkün olan,
gözleyen, gözetleyen var ya
ha tamam işte o,
gözetleyen!
sonrada duruma göre şekil alan kişiliğin ruh halini çok önemsiyorum.

çünkü benzer olan ahlaki davranışlar kendi üzerimizde de olur
ve sayısız mazeretler üreterek kabul gören bir kişilik haline gelir ki;
“o çok aldatıcı (şeytan) allah hakkında da sizi aldattı.”
onun içindir “azizi kitap” aynı hastalığa düşmeyelim diye bizi uyarır esasında.
ah ki ah!

sözünde durmamak için basit sebepler bile yeterli olan,
sıkıştığında yalan söyleyerek rahatlayan!
emanete karşı hoyrat olan
ölçü tartıda kendine kazanç olsun diye oynaşan
makam ve mevki için veya makamda kalmak için fark etmez renkten renge giren
diye sayacağım ahlaki bir çok problem
müslüman üzerinde biri veya birkaçı yapışıp kalmışsa eğer!

aman yarabbi ne kadar çoğuz böyle!

haydi biraz daha açayım;

tarla faresi tehlike anında kaçmak için
yuvasından birden fazla deliği olur. birinden girer ve sıkıştığında başka bir delikten kaçarmış.
akıllı hayvan yani!
nifak sahibi tarla faresi gibidir!
yamuk olan, çok şahsiyetli kişilik olan, kararsız yapıları olan  
zihin karışıklığı yaşayan,
irade sorunu olan ve şüphe içinde bocalayan
imanla küfür arasında gidip gelenlerdir.
endişe sahibi,
rüzgarın estiği yere göre eğilen adamlar işte...
imandan nasibi olan,
diğer yandan nifak tohumları nedeniyle kalbinde her an taşkınlık yaşayacak
bir kişilikten bahsediyorum...

şeyhi ile birlikte abdesti alırken
birden gözünün gördüğüne adeta inanamaz mürit.
yanındaki efendisinin
alnında cehennemlik yazısını bir an fark eder
gözlerini elleriyle ovuşturur
efendim efendim alnınız!
şeyh efendi
önüne bakarken tatlı tatlı gülümser;
“evlat senin yeni gördüğünü ben 40 yıldır bilir, görürüm
lakin başka kaçacak bir yerimiz mi var,
başka çalacak bir kapımız mı var ki
yok işte…
rızasını ararız yolunda…’’

ey yolcu

başka çalacak kapısı olmayan
adamlarız biz.
anla allah aşkına!
müslümanlar yani
öyledir...
öylece kararlı ol
başka kapı önünde durma,
arama ki
gönle
şüphe düşmesin...

karanlıklar alıverir içine sonra seni...

Not;  yazılarımın, dilediğiniz kısmı dahil, dilediğiniz şekilde dostlarınıza ikram etmeye açıktır.